Aangevallen door een honingdas en oog in oog met een hyena / Attacked by a honey badger and face to face with a hyena
De twee weken wandelen door de bush zitten erop. Het waren twee zware, maar geweldige weken waarin we veel bijzondere dingen hebben meegemaakt. Hieronder twee momenten die ik graag met jullie wil delen.
Aangevallen door een honingdas
Het is de middag van de derde dag en we lopen al ruime tijd door een dichtbegroeid gebied. Overal groeien bomen, struiken en gras om ons heen, met als gevolg dat het zicht behoorlijk beperkt is.
Onze gids en zijn back-up zijn net links voorbij een struik gelopen, wanneer we ineens vanonder de struik een geluid horen wat het beste beschreven kan worden als een combinatie tussen een grom en een sis. We kijken elkaar aan en vragen ons af wat voor dier het is. Is het een slang? Is het een luipaard? Niemand lijkt het te weten. Na twee seconden stilte zien we een dier uit de struik springen. "Het is een honingdas!!", roept de gids.
De honingdag rent hard op de gids af. De gids wil de honingdas niet dood schieten en besluit razendsnel om het met de loop van zijn geweer op afstand te houden. Dat lukt, maar de gids raakt hierbij uit belans en valt achterover. De honingdas twijfelt geen seconde en rent wederom op de gids af. De back-up stapt tussen de gids en de honingdas en schept de honingdas met de loop van zijn geweer uit de weg. De honingdas geeft zich hierna gewonnen en rent weg. Na een paar meter kijkt hij nog een keer om en rent vervolgens de bosjes in.
Door het snelle optreden van zowel de gids als de back-up komt iedereen er gelukkig zonder kleerscheuren vanaf. De gids heeft alleen wat last van zijn schouder maar kan de wandeling gelukkig gewoon voortzetten. Op naar het volgende avontuur.
Oog in oog met een hyena
Het is zaterdagavond 23:00 uur. Het is de derde en laatste nacht in het primitieve kamp en ik ben zojuist aan mijn wacht van 1,5 uur over het kamp begonnen. Van de mede-student die voor mij de wacht heeft gehouden, heb ik te horen gekregen dat er in de afgelopen drie uur niks is gehoord en gezien. Dat belooft weinig goeds.
Op het licht van een klein kampvuur na is het pikkedonker. De maan is nog niet opgekomen en nergens zijn lichten van de bewoonde wereld te zien. Ik gok dat ik maximaal tien meter voor mij uit kan zien. Om te zien of er dieren dichtbij het kamp komen, zal ik tijdens mijn wacht elke vijf minuten met een zaklamp rond het kamp schijnen.
Tijdens het eerste half uur hoor en zie ik niks. Het lijkt erop dat het een lange, saaie wacht gaat worden. Maar dan hoor ik ineens een hyena. Het geluid was redelijk zacht, dus de hyena bevindt zich niet heel dicht bij het kamp. Een aantal minuten later hoor ik wederom een hyena. Dit keer is het geluid harder; de hyena bevindt zich duidelijk dichterbij. Dit gaat een tijdje zo door, totdat ik op een gegeven moment wat in de bosjes hoor. Ik schijn mijn zaklamp in de richting van het geluid en zie twee ogen. Ik houd mijn zaklamp op de ogen gericht en zie langzaam maar zeker een hyena verschijnen. De wacht is ineens een stuk interessanter geworden.
De hyena nadert langzaam het kamp en staat op een gegeven moment op zo'n vijf meter afstand. We kijken elkaar recht in de ogen aan en blijven een aantal seconden zo staan. Niks wijst erop dat de hyena slechte bedoelingen heeft; het lijkt vooral nieuwsgierig te zijn. Toch lijkt het me beter dat er wat meer afstand tussen ons en de hyena komt. Ik zwaai wat met mijn armen en zie de hyena enkele meters naar achteren rennen.
Snel wordt duidelijk dat de hyena zich niet zo makkelijk laat wegjagen. Langzaam maar zeker komt het de hyena weer dichterbij. Op zo'n vijf meter afstand blijft de hyena weer staan. Ik zwaai dit keer wat wilder met mijn armen en wederom rent de hyena enkele meters naar achteren. Dit gaat een tijdje zo door, totdat de hyena het na een half uur zat is. Vanuit het niets besluit het ineens om er vandoor te gaan.
In het laatste half uur van mijn wacht hoor ik af en toe nog een hyena, maar daar blijft het verder bij. Ik zal deze avond niet snel vergeten. Alleen op wacht in het pikkedonker, het geluid van hyena's en dan oog in oog staan met een hyena. Wat een ervaring!
-------------------------------------------------------------------------------
The two weeks of walking through the bush are over. It were two tough but amazing weeks in which we experienced many special moments. Below are two moments that I would like to share with you.
Attacked by a honey badger
It's the afternoon of the third day and we have been walking through a dense area for quite a while. Everywhere trees, shrubs and grass grow around us, causing the visibility to be quite limited.
Our guide and his back-up have just walked past a bush on the left, when suddenly we hear a sound from under the bush which can best be described as a combination between a growl and a hiss. We look at each other and wonder what kind of animal it is. Is it a snake? Is it a leopard? Nobody seems to know. After two seconds of silence, we see an animal jump out of the bush. "It's a honey badger !!", the guide calls out.
The honey badger runs straight for the guide. The guide does not want to shoot the honey badger and decides quickly to keep it at bay with the barrel of his gun. That works, but the guide looses his balance and falls backwards. The honey badger does not hesitate for a second and runs straight for the guide again. The back-up steps between the guide and the honey badger and scoops the honey badger with the barrel of his rifle out of the way. The honey badger decides to give up and runs away. After a few meters he looks back again and then runs into the bushes.
Because of the fast action of both the guide and the back-up, no-one gets really hurt. The guide only has a sore shoulder but he can continue the walk. On to the next adventure.
Face to face with a hyena
It is Saturday evening, 23:00 hours. It is the third and last night in the primitive camp and I have just started my 1,5 hour watch over the camp. The fellow student who has kept watch before me, tells me that nothing has been heard or seen in the past three hours. That doesn't bode well.
Except for the light of a small campfire, it is pitch dark. The moon has not yet risen and nowhere are lights of human activities to be seen. I can probably see about ten meters ahead of me. To see if any animals are coming close to the camp, I will shine my torch around camp every five minutes during my watch.
During the first half hour I don't hear or see anything. I'm afraid it is going to be a long, boring watch. But then I suddenly hear a hyena. The sound was reasonably soft, so the hyena is not very close to the camp. A few minutes later I hear another hyena. This time the sound is louder; the hyena is clearly closer. This goes on for a while, until at some point I hear something in the bushes. I shine my flashlight in the direction of the sound and see two eyes. I keep my flashlight on the eyes and slowly see a hyena appear. My watch has suddenly become a lot more interesting.
The hyena slowly approaches the camp. At one point, it is only about five meters away. For a couple of seconds, we look each other straight in the eyes. I don't believe the hyena has any bad intentions; it mainly seems to be curious. Still, I think it's better that there is some more distance between us and the hyena. I wave with my arms and see the hyena running a few meters away.
It quickly becomes clear that the hyena won't be chased away that easily. Slowly but surely the hyena comes closer. At about five meters distance the hyena stops. This time I wave my arms a bit more and again the hyena runs a few meters away. This goes on for a while, until the hyena is done with it. After about half an hour, it suddenly decides to leave.
In the last half hour of my watch, I hear a hyena every now and then, but that's it. I will not soon forget this evening. Standing on watch alone in the pitch darkness, the sound of hyenas and then face to face with a hyena. What an experience!
Aangevallen door een honingdas
Het is de middag van de derde dag en we lopen al ruime tijd door een dichtbegroeid gebied. Overal groeien bomen, struiken en gras om ons heen, met als gevolg dat het zicht behoorlijk beperkt is.
Onze gids en zijn back-up zijn net links voorbij een struik gelopen, wanneer we ineens vanonder de struik een geluid horen wat het beste beschreven kan worden als een combinatie tussen een grom en een sis. We kijken elkaar aan en vragen ons af wat voor dier het is. Is het een slang? Is het een luipaard? Niemand lijkt het te weten. Na twee seconden stilte zien we een dier uit de struik springen. "Het is een honingdas!!", roept de gids.
De honingdag rent hard op de gids af. De gids wil de honingdas niet dood schieten en besluit razendsnel om het met de loop van zijn geweer op afstand te houden. Dat lukt, maar de gids raakt hierbij uit belans en valt achterover. De honingdas twijfelt geen seconde en rent wederom op de gids af. De back-up stapt tussen de gids en de honingdas en schept de honingdas met de loop van zijn geweer uit de weg. De honingdas geeft zich hierna gewonnen en rent weg. Na een paar meter kijkt hij nog een keer om en rent vervolgens de bosjes in.
Door het snelle optreden van zowel de gids als de back-up komt iedereen er gelukkig zonder kleerscheuren vanaf. De gids heeft alleen wat last van zijn schouder maar kan de wandeling gelukkig gewoon voortzetten. Op naar het volgende avontuur.
Oog in oog met een hyena
Het is zaterdagavond 23:00 uur. Het is de derde en laatste nacht in het primitieve kamp en ik ben zojuist aan mijn wacht van 1,5 uur over het kamp begonnen. Van de mede-student die voor mij de wacht heeft gehouden, heb ik te horen gekregen dat er in de afgelopen drie uur niks is gehoord en gezien. Dat belooft weinig goeds.
Op het licht van een klein kampvuur na is het pikkedonker. De maan is nog niet opgekomen en nergens zijn lichten van de bewoonde wereld te zien. Ik gok dat ik maximaal tien meter voor mij uit kan zien. Om te zien of er dieren dichtbij het kamp komen, zal ik tijdens mijn wacht elke vijf minuten met een zaklamp rond het kamp schijnen.
Tijdens het eerste half uur hoor en zie ik niks. Het lijkt erop dat het een lange, saaie wacht gaat worden. Maar dan hoor ik ineens een hyena. Het geluid was redelijk zacht, dus de hyena bevindt zich niet heel dicht bij het kamp. Een aantal minuten later hoor ik wederom een hyena. Dit keer is het geluid harder; de hyena bevindt zich duidelijk dichterbij. Dit gaat een tijdje zo door, totdat ik op een gegeven moment wat in de bosjes hoor. Ik schijn mijn zaklamp in de richting van het geluid en zie twee ogen. Ik houd mijn zaklamp op de ogen gericht en zie langzaam maar zeker een hyena verschijnen. De wacht is ineens een stuk interessanter geworden.
De hyena nadert langzaam het kamp en staat op een gegeven moment op zo'n vijf meter afstand. We kijken elkaar recht in de ogen aan en blijven een aantal seconden zo staan. Niks wijst erop dat de hyena slechte bedoelingen heeft; het lijkt vooral nieuwsgierig te zijn. Toch lijkt het me beter dat er wat meer afstand tussen ons en de hyena komt. Ik zwaai wat met mijn armen en zie de hyena enkele meters naar achteren rennen.
Snel wordt duidelijk dat de hyena zich niet zo makkelijk laat wegjagen. Langzaam maar zeker komt het de hyena weer dichterbij. Op zo'n vijf meter afstand blijft de hyena weer staan. Ik zwaai dit keer wat wilder met mijn armen en wederom rent de hyena enkele meters naar achteren. Dit gaat een tijdje zo door, totdat de hyena het na een half uur zat is. Vanuit het niets besluit het ineens om er vandoor te gaan.
In het laatste half uur van mijn wacht hoor ik af en toe nog een hyena, maar daar blijft het verder bij. Ik zal deze avond niet snel vergeten. Alleen op wacht in het pikkedonker, het geluid van hyena's en dan oog in oog staan met een hyena. Wat een ervaring!
-------------------------------------------------------------------------------
The two weeks of walking through the bush are over. It were two tough but amazing weeks in which we experienced many special moments. Below are two moments that I would like to share with you.
Attacked by a honey badger
It's the afternoon of the third day and we have been walking through a dense area for quite a while. Everywhere trees, shrubs and grass grow around us, causing the visibility to be quite limited.
Our guide and his back-up have just walked past a bush on the left, when suddenly we hear a sound from under the bush which can best be described as a combination between a growl and a hiss. We look at each other and wonder what kind of animal it is. Is it a snake? Is it a leopard? Nobody seems to know. After two seconds of silence, we see an animal jump out of the bush. "It's a honey badger !!", the guide calls out.
The honey badger runs straight for the guide. The guide does not want to shoot the honey badger and decides quickly to keep it at bay with the barrel of his gun. That works, but the guide looses his balance and falls backwards. The honey badger does not hesitate for a second and runs straight for the guide again. The back-up steps between the guide and the honey badger and scoops the honey badger with the barrel of his rifle out of the way. The honey badger decides to give up and runs away. After a few meters he looks back again and then runs into the bushes.
Because of the fast action of both the guide and the back-up, no-one gets really hurt. The guide only has a sore shoulder but he can continue the walk. On to the next adventure.
Face to face with a hyena
It is Saturday evening, 23:00 hours. It is the third and last night in the primitive camp and I have just started my 1,5 hour watch over the camp. The fellow student who has kept watch before me, tells me that nothing has been heard or seen in the past three hours. That doesn't bode well.
Except for the light of a small campfire, it is pitch dark. The moon has not yet risen and nowhere are lights of human activities to be seen. I can probably see about ten meters ahead of me. To see if any animals are coming close to the camp, I will shine my torch around camp every five minutes during my watch.
During the first half hour I don't hear or see anything. I'm afraid it is going to be a long, boring watch. But then I suddenly hear a hyena. The sound was reasonably soft, so the hyena is not very close to the camp. A few minutes later I hear another hyena. This time the sound is louder; the hyena is clearly closer. This goes on for a while, until at some point I hear something in the bushes. I shine my flashlight in the direction of the sound and see two eyes. I keep my flashlight on the eyes and slowly see a hyena appear. My watch has suddenly become a lot more interesting.
The hyena slowly approaches the camp. At one point, it is only about five meters away. For a couple of seconds, we look each other straight in the eyes. I don't believe the hyena has any bad intentions; it mainly seems to be curious. Still, I think it's better that there is some more distance between us and the hyena. I wave with my arms and see the hyena running a few meters away.
It quickly becomes clear that the hyena won't be chased away that easily. Slowly but surely the hyena comes closer. At about five meters distance the hyena stops. This time I wave my arms a bit more and again the hyena runs a few meters away. This goes on for a while, until the hyena is done with it. After about half an hour, it suddenly decides to leave.
In the last half hour of my watch, I hear a hyena every now and then, but that's it. I will not soon forget this evening. Standing on watch alone in the pitch darkness, the sound of hyenas and then face to face with a hyena. What an experience!
Reacties
Een reactie posten